اکثر افرادی که پس از تجربه‌ی طولانی مدت کار با ویندوز مایکروسافت به عنوان سیستم‌عامل رایانه خود تصمیم به تغییر رویه و ورود به دنیای نرم‌افزارهای آزاد می‌گیرند معمولا در اولین قدم نام توزیع لینوکسی اوبونتو را می‌شنوند. با توجه به این که دسکتاپ متحد و استاندارد اوبونتو برای این کاربران کمی گیج‌کننده به نظر خواهد آمد ما توزیع لینوکسی مینت را پیشنهاد می‌کنیم. اوبونتو در حال حاضر سال‌های متمادی‌ست که بیشتر بر روی گوشی‌های هوشمند متمرکز شده و همین مسئله بر روی به روزرسانی‌های دوره‌های اخیر آن تاثیرگذار بوده. صد البته که بسیاری از کاربران همین رابط کاربری دسکتاپ متحد را دوست دارند و با کمال میل از آن استفاده می‌کنند اما استفاده از یک اینترفیس قدیمی‌تر می‌تواند حداقل یک سکوی پرتاب خوب برای کاربران چندین ساله ویندوز باشد. در ادامه این مطلب با ما همراه باشید تا مهمترین دلایل این مدعا را برای‌تان شرح دهیم.
مشکلات اوبونتو
مهمترین مسئله به هنگام کار با توزیع اوبونتو رابط کاربری آن یعنی Unity desktop یا دسکتاپ متحد است. کاربران جدید و یا حتی کاربران با تجربه در کار با توزیع اوبونتو مشکلات کلی و جزئی با آن دارند. در این‌جا نگاهی به این مشکلات می‌اندازیم.
تب‌های استاندارد File، Edit، View و غیره به طور کاملا مجزا از پنجره باز شده در یک نوار دیگر بالای دسکتاپ قرار گرفته‌اند که خود این نوار نیز تا زمانی که نشانگر موس را به آن نزدیک نکرده باشید پنهان باقی خواهدماند که این خود به نوعی یک تغییر غیرلازم و گیج کننده نسبت به ویندوز به شمار می‌رود.
در سیستم‌عامل اوبونتو کلیدهای Close، Maximize و Minimize در بالا سمت چپ هر پنجره قرار می‌گیرند (دقیقا برعکس ویندوز) که چیزی شبیه به سیستم‌عامل Mac OS X شرکت اپل است. سابق بر این راهکاری برای بازگرداندن این کلیدها به سمت بالا و راست پنجره وجود داشت که در به روز رسانی اخیر حذف شده است.
دسکتاپ متحد نوعی داک تحت عنوان لانچر را در خود گنجانیده که مشتمل بر میانبرهایی بر اپلیکیشن‌های نصب شده و در حال اجرای سیستم است. شما دیگر قادر به استفاه از نوار ابزاری مشابه چیزی که در ویندوز از آن استفاده می‌کردید نیستید. لانچر اوبونتو همیشه در سمت چپ صفحه دسکتاپ قرار دارد و غیرقابل انتقال به سمت مقابل یا بالا و پایین صفحه است، چیزی که در ویندوز تحت اختیار کاربر بود.
اپ لانچر نیز به خودی خود گیج‌کننده است. لانچر ابونتو به جای این که یک منوی پاپ‌آپ با یک لیست از میانبرهای مفید باشد یک صفحه کامل با چند آیکون و یک سرچ بار را به عنوان اینترفیس پیش‌فرض جلوی چشمان کاربر قرار می‌دهد. برای دیدن یک لیست از نرم‌افزارهای نصب شده بر روی سیستم کاربر بایستی روی میانبر Ubuntu کلیک کرده و آیکون Little Application view را از پایین صفحه انتخاب نمایید. سپس باید بر روی See more results کلیک کنید تا یک لیست الفبایی از تمام اپلیکیشن‌های نصب شده بر روی سیستم خود را بدون هیچ گونه توضیح یا اطلاعات مفیدی درباره‌ی هر یک از آن‌ها مشاهده نمایید. برای سرچ‌های این چنینی اینترفیس سرچ Dash نیز کاربردی به نظر می‌رسد با این تفاوت که نتایج مربوط به جست‌وجو در آمازون را نیز در اختیار شما قرار می‌دهد (البته این آپشن قابل حذف است). شاید نزدیک‌ترین نوع سرچ در اوبونتو به سرچ منوی استارت در سیستم‌عامل ویندوز منوی indicator در گوشه بالا سمت راست صفحه باشد.
در یک جمع‌بندی کلی باید گفت گیج شدن توسط اینترفیس و رابط کاربری پیش‌فرض اوبونتو برای یک کاربر تازه وارد به دنیای لینوکس یک امر عادی‌ست. حتی کاربران با تجربه اوبونتو نیز در بعضی موارد استفاده از این اینترفیس را کمی دشوار تلقی می‌کنند.
چرا توزیع مینت راحت‌تر و فوق‌العاده است؟
توزیع لینوکسی مینت دو نقطه قوت اصلی در زمینه رابط کاربری دارد که استفاده از آن را برای مهاجران ویندوزی آسان‌تر می‌کند. اولی رابط کاربری تحت عنوان Cinnamon desktop (دسکتاپ دارچینی)است و دوم یک اینترفیس دیگر به نام MATE، که یک انشعاب تعمیم یافته از دسکتاپ گنو 2 است، اینترفیسی که سابق بر این در اوبونتو و سایر توزیع‌های لینوکس نیز مورد استفاده بوده.
کاربران تازه وارد به عرصه گنو / لینوکس در کار کردن با توزیع مینت راحت‌تر خواهند بود چرا که دسکتاپ دارچینی که رابط کاربری اصلی این سیستم‌عامل است نزدیکی بیشتر (نسبت به سایر توزیع‌ها) به ویندوز مایکروسافت دارد ولی این بدان معنی نیست که مینت جزئیات و تزئینات به کار رفته در اوبونتو را نیز برای کاربر به همراه خواهد آورد. دسکتاپ دارچینی مینت مشتمل بر یک منوی پاپ‌آپ برای اجرای اپلیکیشن‌ها و مدیریت تنظیمات سیستم‌عامل به نحوی که مورد نظر کاربر است می‌باشد. این رابط کاربری همچنین یک تسکبار نسبتا آشنا را نیز برای کاربران سابق ویندوز به همراه دارد که به چهار سوی صفحه نمایش قابل انتقال می‌باشد. از این گذشته وقتی در جزئیات نیز دقیق شویم خواهیم یافت که کلیدهای مدیریت پنجره‌ها نیز در محلی قرار گرفته‌اند که مناسب عادات کاربران سابق ویندوز است و علاوه بر این تب‌های File، Edit، View و … آن جزئی از هر پنجره هستند. همان‌گونه که می‌بینید برای مهاجرین جدید ویندوزی مینت و دسکتاپ دارچینی بهترین گزینه ممکن است چرا که تنها تفاوت‌های حداقلی در اینترفیس با ویندوز مایکروسافت دارد و زمان تطبیق‌پذیری با محیط آن برای کاربران ویندوزی بسیار کمتر از سایر توزیع‌های لینوکس و گنوست.
درمورد MATE به چیزهایی اشاره کردیم. این رابط کاربری نیز چندان بد نیست. MATE یک محیط دسکتاپ سنتی‌‌ست – قرارگرفته در پایین کد اساسی- که مینت خود آن را به نحوی مدیریت می‌کند که در عملکرد کلی هیچ تفاوتی با دسکتاپ دارچینی نداشته باشد. یک اپلیکیشن منوی ساده، نوار ابزار و خلاصه همه آپشن‌های مورد نیاز کاربر.
جدای از اینترفیس و رابط کاربری مینت مزایای دیگری نیز دارد که از آن‌ها تحت عنوان کاربری‌های سوال‌برانگیز یاد می‌شود. از مهمترین این موارد می‌توان به پشتیبانی و پلاگ‌این فلش برای پخش فایل‌های مولتی‌مدیا که به طور پیش‌فرض روی مرورگر نصب شده است اشاره کرد. شاید این چنین مواردی زیاد به مذاق طرفداران و کاربران افراطی نرم‌افزارهای آزاد خوش نیاید اما برای کاربرانی که زیاد در این موارد سخت‌گیر نیستند به نظر یک سری آپشن به درد بخور می‌آیند.
در نظر داشته باشید که در ابونتو نیز تمام این موارد وجود دارند ولی اجازه و اختیار کاربر برای نصب لازم است و هیچ کاربری‌ای اضافه‌ای به طور پیش‌فرض روی سیستم‌عامل قرار نگرفته است.
لینوکس مینت نیز به نوعی یک اوبونتوست
یکی از دلایلی که باعث شناخته شدن و محبوبیت اوبونتو در بین کاربران لینوکس و نرم‌افزارهای آزاد شده است این است که این سیستم‌عامل بازارچه نرم‌افزارهای خود را دارد. البته که بازارچه در این جا به معنای خرید و فروش نرم‌افزار نیست بلکه صرفا محلی‌ست که کاربران می‌توانند با خیال راحت نرم‌افزارهای مورد نیاز خود را از آن تامین کنند و آخرین به روزرسانی‌ها را دریافت نمایند. بسیاری از نرم‌افزارها و شرکت‌های توسعه‌دهنده مثل Valve’s Stream Linux نیز محصولات خود را به طور خاص برای سیستم‌عامل اوبونتو طبقه‌بندی می‌کنند.
اما لینوکس مینت نیز توانایی استفاده از بازارچه اوبونتو و همچنین اکثر نرم‌افزارهای طبقه‌بندی شده برای این سیستم‌عامل را داراست و حتی در صورت میل کاربر قابلیت استفاده از برخی به روزرسانی‌های اوبونتو را نیز دارد.
شما همچنین می‌توانید زیرشاخه‌های دیگری از اوبونتو با دسکتاپ‌های متفاوت‌تر را انتخاب کنید. شاید بهترین انتخاب در این بین زوبونتو (Xubuntu) باشد که با دسکتاپ Xface خود توانسته کاربران ویندوزی زیادی را جذب کند اما کماکان بهترین گزینه ممکن از حیث کاربری نزدیک به ویندوز مایکروسافت سیستم‌عامل مینت و دسکتاپ دارچینی آن است. از این‌ها گذشته لینوکس مینت کماکان کاربری خود را مختص رایانه‌های شخصی می‌داند و این شاید مهمترین نقطه قوت این سیستم‌عامل باشد، درحالی‌که اوبونتو در به روزرسانی‌های اخیر خود به دنبال یکسان‌سازی استفاده از این سیستم‌عامل برای گجت‌های همراه مانند تلفن‌های هوشمند و رایانه‌های شخصی‌ست که خب مطمئنا در درازمدت تاثیراتی نیز بر روی کاربران رایانه‌های شخصی خواهد گذاشت.
البته این حرف آخر ما نیست. به هرحال کاربران حق انتخاب دارند و ما این حق را از شما سلب نمی‌کنیم بلکه توصیه می‌کنیم حتما از توزیع اوبونتو نیز استفاده کنید. توصیه اکید ما این است که اگر به ورود به دنیای نرم‌افزارهای آزاد تمایل دارید و در قدم اول از لینوکس اوبونتو خوشتان نیامده است لازم نیست فورا مسیر رفته را به ویندوز برگردید.